برنامه نویسی شی گرایی چیست؟

خصوصیات مرتبط به هر شی در محدوده و کلاس های مربوط به خود شی قرار میگیرد. اشیا دیگر قادر به ایجاد تغییرات در دیتای کلاس ها را ندارد و دسترسی به آن داده ها را نیز ندارند و فقط دسترسی به لیستی از توابع کلاس که به صورت عمومی و پابلیک تعریف شده، را دارند. این خصوصیت در برنامه نویسی ی گرا موجب افزایش امنیت و جلوگیری از فساد ناخواسته دیتاها میشود.

با ویژگی Abstraction، در کدنویسی شی گرایی در بدنه اصلی هیچ گونه کدی نوشته نمیشود و همین امر باعث میشود تا نتوانیم به صورت مستقیم از روی کلاس های انتزاعی، اشیا را بسازیم. این مفهوم به دلیل نداشتن کد به خصوص، به برنامه نویسان در انجام تغییرات و افزودنی ها کمک میکند.

در معنی واژه وارثت میتوان برای یک شی، اشیا و روابط منحصر به فردی را اجرا کرد. اگر این ویژگی ها در شی دیگری تکراری باشد، به راحتی میتوان از کلاس بالاتر خود ویژگی های مشترک را ارث بری کند و هیچ گونه آسیبی به ویژگی هر دو کلاس وارد نشود. این خصوصیت در برنامه نویسی به روش شی گرا، به برنامه نویس یک تحلیل دیتای دقیق ارائه میکند و باعث کاهش زمان توسعه دیتا و همچنین افزایش سطح دقت میشود.

چندین کلاس می‌توانند از یک نام مِتد با استفاده از چندشکلی استفاده کنند، که شامل تعریف مجدد روش‌ها برای کلاس‌های مشتق شده نیز می‌شود. چند شکلی بودن زمان کامپایل و چندشکلی بودن زمان اجرا دو نوع مختلف چندشکلی هستند. اشیا علاوه بر داشتن چندین شکل، رفتارهای مشترکی نیز دارند. نرم افزار تعیین می‌کند که برای جلوگیری از نوشتن کد تکراری، برای هر بار استفاده از یک شی از یک کلاس منبع، چه کاربرد یا مفاهیمی لازم است.