اولین قدم در ایجاد توپولوژی، انتخاب یک سوئیچ ریشه یا (Root Bridge) است. سوئیچ ریشه درواقع سوئیچی است که کمترین اولویت Bridge ID را دارد. این انتخاب توسط پروتکل STP به صورت خودکار صورت میگیرد.
بعد از انجام عملیات انتخاب سوییچ ریشه، STP شروع به محاسبه هزینه های مسیر به سمت سوئیچ ریشه میکند. هزینه هر لینک طبق سرعت آن مشخص میشود. سوییچ ها از این اطلاعات برای انتخاب بهترین مسیر به سمت سوییچ ریشه استفاده میکنند.
STP با به کارگیری اطلاعات هزینه مسیر، لینک های فعال را انتخاب میکند و بقیه لینک ها را به حالت غیرفعال یا Blocking درمی اورد تا حلقهها بروز نکنند. این انتخاب به صورت خودکار انجام میشود.
در صورت تغییر در توپولوژی شبکه (مانند اضافه شدن یا حذف سوییچها)، STP به طور خودکار توپولوژی جدید را شناسایی و بهروزرسانی میکند. این قابلیت به STP این امکان را میدهد که به طور پویا به تغییرات پاسخ دهد.