بلاگ
برنامه نویسی ماژولار در دهه 1960 به جهت کمک به کاربران به وجود آمد و برنامه نویسان برنامه های گسترده را به بخش های کوچکتر تقسیم کردند. برنامه نویسی ماژولار حدود شش دهه قدمت دارد و تقریبا راحت ترین شیوه برنامه نویسی است.
برنامه نویسی ماژولار درواقع نوعی تکنیک طراحی نرم افزار محسوب میشود که تمرکز اصلی آن به تفکیک عملکرد برنامه به شیوه های مستقل و قابل تعویض است. هرکدام از آن روش ها شامل تمام موارد مورد نیاز برای اجرا و پیاده سازی یک جنبه از عملکرد است. این شیوه ها شامل جداسازی توابع یک برنامه به قطعات مستقل است که هرکدام تمامی بخش های مورد نیاز برای اجرای یک حالت از عملکرد را دارد. دراصل میتوان گفت که تمامی ماژول ها کنار هم یک برنامه کاربردی اجرایی را تشکیل میدهند.
ماژولار بودن نوع ساختار بلوک است که هر بلوک با کمک بلوک های دیگر ساخته میشود. هر بلوک خود به خود جامد و قابل آزمایش است و میتواند برای ایجاد یک برنامه کامل کنار هم قرار بگیرد. از نمونه های زبان های برنامه نویسی ماژولار میتوان به برنامه نویسی شی گرا مثل ++ C و جاوه و … اشاره کرد.
خوانایی آسان کد
آسان کردن یافتن فایل های مورد نیاز
قابلیت استفاده مجدد
منبع واحد برای رفع سریع مشکل
به روز رسانی و کم ریسک
بازسازی آسانتر با ماژولار
امکان همکاری راحتتر با ماژولار
جهت دریافت اطلاعات بیشتر درمورد دورهها و اساتید با مشاورین دوران آکادمی در ارتباط باشید.
این برنامه نویسی غالبا خوانایی کد را برای شما آسان تر میکند چرا که این برنامه نویسی به معنای تفکیک آن به توابعی است که فقط با یک جنبه از عملکرد کلی کار دارند. این موضوع فایل های شما را در مقایسه با کدهای یکپارچه بسیار کوچکتر و قابل فهم تر میکند. یعنی یک تابع کوچک با یک نام خوب و توصیفی میتواند به شما در شناسایی یک بلوک بدون تفسیر کد کمک کند.
ماژولاریت شامل گروه بندی انواع مشابه توابع در فایل ها و کتابخانه های خود و تقسیم توابع کمک مرتبط به فایل های خود است. با برنامه نویسی ماژولار میتوانید قراردادهایی برای نام فایل ها و مکان ها، یافتن کد های خاص را برای خود آسان کنید.
در اکثر مواقع باید از کد یا تابع یکسان در چندین مکان استفاده کنید. ماژولار بودن به شما امکان فراخوانی یک کد از منبع واحد هر کتابخانه ای را میدهد.
هر ماژول تنها منبع واقعی برای عملکرد خاص شماست. ماژول ها باعث کاهش تعداد باگ ها میشود و در صورت بروز باگ سریع مشکل رفع میشود. این موضوع خطر مشکلات ناشی از دو قطعه شدن کد را کاهش میدهد که به اجرای متفاوت یک عملکرد متکی هستند و اگر مشکلی در کد وجود داشته باشد باید عملکرد خود را آپدیت کنند. فقط باید آن را در یک ماژول برطرف کنید و هر چیزی که از آن استفاده میکند بلافاصله بهروزرسانی میشود. در حالیکه، اگر کد را در مکانهای مختلف کپی و جایگذاری کنید، به راحتی میتوانید یک یا دو نمونه را به روز نکنید.
گاهی اوقات به دلیل خاصی نیاز به کپی کردن کد خواهید داشت. وقتی این کار را انجام میدهیم، قوانینی را در مورد نام و مکان کد دنبال میکنیم تا در آینده کد را به راحتی پیدا کنیم.
با برنامهنویسی ماژولار، هر کتابخانه دارای یک لایه API تعریف شده است که از چیزهایی که از آن استفاده میکنند در برابر تغییرات داخل کتابخانه محافظت میکند. تا زمانی که API را تغییر ندهید، خطر بسیار کمی برای شکستن ناخواسته کد در جایی از کار وجود دارد که به هر چیزی که تغییر دادهاید متکی است. البته، هنوز هم باید مراقب باشید، اما API ها مطمئناً به روشنتر شدن این موضوع کمک میکنند وقتی میخواهید یک عملکرد عمومی را تغییر دهید. به عنوان مثال، اگر API های واضحی نداشتید و شخصی تابعی را تغییر داد که فکر میکرد فقط در همان کتابخانه استفاده میشود (اما در واقع در جای دیگری استفاده میشد)، ممکن است به طور تصادفی چیزی را خراب کند.
برنامهنویسی ماژولار میتواند فرآیند بازسازی یا refactoring کد را بسیار سادهتر و مؤثرتر کند. این روش به دلایل مختلفی این قابلیت را فراهم میآورد؛ برای مثال، وقتی قصد دارید اسکریپتها یا فرآیندهای خودکارسازی را به روز کنید، استفاده از APIها و ساختارهای مشخص فایل/پوشه میتواند به شما کمک کند. در برنامهنویسی ماژولار، با تقسیم کد به بخشهای کوچکتر مانند پلاگینها و کتابخانهها، کد به شکل مدولار و قابل تغییر در میآید. این ساختار ماژولار، به ویژه زمانی که بخشهایی از پروژه نیاز به خودکارسازی دارند، بسیار مفید است. تقسیمبندی دقیق کد باعث میشود که هر بخش به صورت جداگانه قابل مدیریت باشد، و این امکان را فراهم میکند که در طول زمان، تیمها راحتتر اشکالها را رفع کنند، ویژگیهای جدیدی اضافه کنند و حتی با ورود توسعهدهندگان جدید، پروژه به راحتی قابل گسترش باشد.
یکی از بزرگترین مزایای برنامهنویسی ماژولار، تسهیل در همکاری تیمی است. در پروژههای بزرگ که چندین تیم روی اجزای مختلف یک نرمافزار کار میکنند، تقسیم کد به ماژولهای مستقل میتواند از بروز مشکلاتی مانند درگیریهای *Git* و مشکلات هماهنگی جلوگیری کند. این روش به تیمها این امکان را میدهد که بخشهای مختلف پروژه را به طور همزمان و مستقل از هم توسعه دهند. در برنامهنویسی ماژولار، مالکیت هر ماژول کد به تیمهای خاصی واگذار میشود. این کار نه تنها مسئولیتپذیری تیمها را افزایش میدهد بلکه اجازه میدهد تا تیمها کد خود را به صورت جزئیتر و به راحتی مدیریت کنند. با استفاده از APIهای تعریفشده و رابطهای عمومی، همه بخشها بهطور هماهنگ با یکدیگر کار میکنند و در نهایت فرآیند استقرار نرمافزار به راحتی پیش میرود.
اگر پروژه شما کوچک است و افراد زیادی روی آن کار نمیکنند، ممکن است برنامهنویسی ماژولار چندان ضروری نباشد. در این صورت، نوشتن کد یکپارچه یا استفاده از رویکردهای سادهتر میتواند زمان توسعه را کاهش دهد. با این حال، اگر پروژه شما قصد دارد در آینده گسترش یابد یا تعداد زیادی توسعهدهنده به آن اضافه شود، استفاده از برنامهنویسی ماژولار از ابتدا میتواند به بهبود مدیریت کد و توسعه آسانتر کمک کند. پروژههای قدیمی و پیچیده که به مرور زمان به یک “آشغال اسپاگتی” تبدیل شدهاند، ممکن است نیاز به بازنگری ساختاری داشته باشند. در چنین مواقعی، تبدیل کد به یک ساختار ماژولار میتواند بسیار دشوار و زمانبر باشد.
برنامهنویسی ماژولار به هیچ عنوان یک مفهوم جدید نیست، اما همچنان به دلیل مزایای فراوان خود در دنیای توسعه نرمافزار محبوب باقی مانده است. این روش طراحی نرمافزار به توسعهدهندگان این امکان را میدهد که کد را به بخشهای کوچک و قابل مدیریت تقسیم کنند و در عین حال فرآیند توسعه و نگهداری کد را سادهتر سازند. کتابخانهها، فریمورکها و مدیران پکیج امروزی، به طور عمده از این روش استفاده میکنند، که برنامهنویسی ماژولار را به انتخابی طبیعی برای بسیاری از توسعهدهندگان تبدیل کرده است.
برنامهنویسی ماژولار با تقسیم یک پروژه به بخشهای کوچکتر، به توسعهدهندگان این امکان را میدهد که به طور همزمان روی وظایف مختلف کار کنند و زمان توسعه را به حداقل برسانند. این روش نه تنها به تسهیل فرآیند توسعه کمک میکند، بلکه در طولانیمدت مدیریت پروژههای بزرگ را بسیار سادهتر میکند. اگر به دنبال ایجاد نرمافزارهای مقیاسپذیر و قابل نگهداری هستید، برنامهنویسی ماژولار انتخابی ایدهآل است. این روش به شما اجازه میدهد تا بخشهای مختلف کد را به صورت مستقل توسعه دهید و در نهایت این بخشها را به هم متصل کنید. این شیوه نه تنها باعث افزایش کارایی تیمهای توسعه میشود، بلکه به کاهش پیچیدگی پروژههای بزرگ کمک میکند.
در نهایت، اگر قصد دارید پروژهای با عمر طولانی و قابلیت گسترش داشته باشید، برنامهنویسی ماژولار از همان ابتدا میتواند به اثبات کد شما در آینده کمک کند و آن را برای توسعهدهندگان آینده راحتتر و قابل فهمتر سازد.
بیشتر بخوانید :