Jenkins چیست؟

ابزارهای Continuous Integration (CI) به برنامه‌نویسان این امکان را می‌دهند که هنگام تغییر کد یک ماژول و قرار گرفتن آن در سیستم‌های مدیریت نسخه مانند SVN یا Git، این کد جدید به طور خودکار بر روی سرور CI تنظیم و هماهنگ شود. در این مرحله، تست‌های مختلف روی کد جدید اجرا و برنامه مورد ارزیابی و تحلیل قرار می‌گیرد. در نهایت، اگر هیچ مشکلی در فرآیند پیش نیاید، نسخه نهایی مانند JAR یا WAR ساخته شده و در محل مشخصی قرار می‌گیرد. در صورت بروز مشکل یا خطا، تغییرات آخرین کدی که منجر به خطا شده است، به تیم توسعه از طریق ایمیل ارسال می‌شود تا آن‌ها سریعاً اقدام به اصلاح مشکل کنند.

پس از اینکه ماژول اصلی به درستی تغییر و ساخته شد، ماژول‌های وابسته نیز این فرآیند را به کمک ابزار CI طی می‌کنند. این فرآیند برای اطمینان از عملکرد صحیح ماژول‌ها انجام می‌شود تا تیم مطمئن شود که تغییرات در ماژول اصلی باعث بروز خطا در ماژول‌های وابسته نشده است. در پایان، نسخه جدید برنامه در یک محیط تست مشابه با محیط واقعی نصب می‌شود تا این نسخه همیشه در دسترس باشد و تیم بتواند روند توسعه را با هماهنگی کامل ادامه دهد.

در نتیجه، ابزارهای CI به بهبود کیفیت محصول و مدیریت فرآیندهای توسعه کمک می‌کنند. این ابزارها برای دریافت سریع بازخورد، ایجاد ارتباط مؤثر و واکنش سریع در برابر مشکلات استفاده می‌شوند. یکی از ابزارهای محبوب و متن‌باز در این حوزه، Jenkins است که برای پروژه‌های نرم‌افزاری جاوا و غیرجاوا کاربرد دارد. به عنوان مثال، پروژه‌های معروفی مانند Apache و Debian از Jenkins برای ساخت محصولات خود استفاده می‌کنند.